آیا رای من به این حکومت خودکامه مشروعیت می بخشد؟

تخریب هاشمی پس از ثبت نام او برای انتخابات 92 شدت گرفته است. شکست او با تخریب مستقیم و همچنین کوبیدن بر طبل تحریم امکان پذیر است که به گمانم در این انتخابات این دومی کاراتر است. در انتخابات 84 نیز تحریم شعار پنهان و امید طرفداران احمدی نژاد بود. ایشان می دانستند که رای دهندگان به او اندک اما وفادار هستند، پس تنها کاری که باید می کردند این بود که رای دهندگان متزلزل رقیب بدنام او، یعنی هاشمی را از رای دادن منصرف کنند. البته در این راه گروه های دیگر مخالف حکومت نیز بودند که با اهداف متفاوت همین استراتژی را دنبال می کردند. این بار نیز گروه های متفاوتی با انگیزه های گوناگون از تحریم می گویند. دلیل اصلی ایشان نیز که به آن اعتقاد دارند یا به آن تظاهر می کنند این است که رای دادن در این حکومت تعیین کننده نیست و تنها به آن مشروعیت می بخشد. ممکن است در انتخابات پیش رو باز هم تقلبی بزرگ روی دهد، اما اگر پیگیر حق خود باشیم، آن رای گم شده سبب مشروعیت حکومت نمی شود، بلکه مشروعیت از آن می زداید، چنانکه در انتخاب پیشین چنین کرد، کاری که در طول حیات 35 ساله­ی این رژیم هرگز از هیچ گروه و حزبی بر نیامد. آری، رای من در انتخابات سال 88 دزدیده شد، اما هرگز به این حکومت مشروعیت نبخشید. من هنوز تصمیمی برای رای دادن ندارم، ولی به دور از هیاهوی موجود به این کار می اندیشم.

سبز کردن دوباره ی تابلوهای میداان بسیج در اکباتان

 به مناسبت سالگرد انتخابات فرمایشی 22 خرداد 88 تابلوهای میدان بسیج تهران واقع در اکباتان را سبز کردیم. همچنین در چندین محله ی تهران شعار نویسی نمودیم. لازم به ذکر است که حدود 3 ماه پیش نیز همین کار انجام شده بود که شهرداری تابلوهای قدیمی را با تابلوهای جدید فعلی تعویض کرده بود.

دیگر بس است، تو محکوم به فنا هستی نه من

آهنگ شاهین نجفی را گوش دادم و در آن هیچ اهانتی ندیدم. مگر اینها خود بر در و دیوار شهر نمی نویسند که "االهم به حق ثامن الحجج، عجل لولیک الفرج". مگر این خواننده چیزی به جز این گفته؟ اصلا اگر هم گفته، مگر اینها اندیشه ی من، گفتار من، و خود مرا پاس می دارند؟ مگر اینها مرا نجس نمی دانند؟ چطور برنمی تابند که کسی بگوید بالای چشمشان ابروست. به چه حقی برای دیگران حکم مرگ صادر می کنند؟ این کشور چه خرابه ای شده است که یکی برای قتل یک انسان 120 میلیون تومان و دیگری 10 میلیون تومان پاداش در نظر می گیرند؟ ای مردم! یادتان هست با ترانه ی مظلوم چه کردند؟ آخر خودخواهی وحماقت تا چه اندازه؟ راست یا دروغ یکی درب را بر بدن دختر پیامبرشان کوبید تا 14 قرن بر سر می زنند و بر پشت شیشه ی ماشینشان می نویسند که "ما منتظر منتقم فاطمه هستیم". از که می خواهید انتقام بگیرید؟ از من؟ از شاهین؟ از سهراب؟ اصلا من انتقام ندا را، انتقام امیدرضای عزیز را، انتقام فرزاد کمانگر را از که بستانم؟ مگر من چادر از سر ظاهر ناموزون و چندش آورشان می کشم که اینها بر من حکم می کنند و ناسزا می گویند که چادر بر سر کنم! مگر من بر سر و پشت آن مردک زن باره که مرام و مسلکش صیغه کردن است، سنگ و شلاق می زنم که اینها مرا در کنج خانه ام می پایند و دهانم را می بویند؟ مگر من در نمایش فیلم سراسر دروغشان اخلال می کنم که اینها با سنگ و زنجیر کل سینما را ویران می کنند و فیلم محبوب مرا به پایین می کشند؟ اینها هرکاری را با زن غیرمسلمان روا می دانند و به دختربچه نظر دارند و در نهایت با بی شرمی اتفاق را ناشی از اختلاف فرهنگی می خوانند. دیگر بس است. ای کسانی که چنبره ی اختابوسی بر خاک و جان و آئین من انداخته اید: من در مقابل فریبکاری های شما می ایستم و اجازه ی تحمیق بیش از پیش را نمی دهم. شما دروغ می گویید، شما به هیچ چیز اعتقاد ندارید و رفتارتان به هیچ آئین آسمانی شباهت ندارد. من هر آنچه از آئینی را که صافی گلپایگانی مبلغ آن است ننگین می دانم. من با تمام وجود سیاهی ظاهرتان و پلیدی خلوتتان و ریاکاری و دروغ در گفتار و کردارتان را در می یابم و هرگز، هرگز آنچه را که به دروغ مقدس می خوانید پاس نمی دارم.

برای 25 بهمن 1390

زیباترین مطلبی که از محرم شنیدم