کفن پوش هایی که از بی آبرو شدن می ترسند

نگارنده اصولا با کفن و کفن پوشیدن مخصوصا برای شهادت طلبی مخالف است؛ اما می خواستم نقدی کنم بر کفن پوش های بسیجی مدل 2010-2009 که نه برای شهادت که برای کشتن کفن می پوشند. در سال هال قبل از انقلاب رسم بود که مثلا عده ای از قم و قزوین کفن می پوشیدند و برای اعتراض به هتک حرمت از اسلام به طرف تهران راه می افتادند. این کفن پوشان اصیل، البته قبل از اینکه به تهران برسند مورد هجوم قرار می گرفتند و گهگاه حتی کشته هم می دادند. اما جنس کفن پوش های امروز متفاوت است. در واقع حالا دیگر مُد شده که در مواقع خاص، زمانی که قلب رهبر به درد می آید یا لازم است مقدمات دستگیری و اعدام معترضین فراهم شود، در ادارات و پایگاه های بسیج اطلاعیه می زنند که "به عده ای کفن پوش احتیاج فوری داریم،" چند نفری هم که مثلا خیلی شرف دارند، می روند اسم می نویسند و کارشان این است که در روز موعود کفن بپوشند با عکس آقا، عربده کشان در خیابان راه بیفتند و مرگ بر ضد ولایت فقیه بگویند و مشتی محکم در دهان دشمنان داخلی و خارجی بکوبند. این کفن پوشان محترم، البته می دانند که هیچ خطری آنها را تهدید نمی کند، چون توسط نیروهای پلیس و گارد ضد شورش اسکورت می شوند و حتی به آنها کیک و ساندیس هم می دهند. گرچه اینها هیچ چشم داشت پاداش مالی یا ارتقای درجه شغلی یا استفاده از سهمیه آزمون های دانشگاه ندارند، ولی خوب اجبارا آنرا نیز قبول می کنند. تنها یک جای کار می لنگد؛ ممکن است دوستان و آشنایان آنها را شناسایی کنند. پس این جان بر کفان ولایت، صورت خود را با ماسک می پوشانند تا مبادا بی آبرو شوند. آخر باید در بین همین مردم زندگی کنند،  همینجا ازدواج کنند، و بچه های خود را همینجا به مدرسه بفرستند، پس قبول کنید که حق دارند به فکر آبرو و فردای خود باشند.