مژده مژده: به زودی در این مکان کله پزی دایر می شود

به نظر شما اگه در این محل یه کله پزی دایر بشه، بیشتر به درد مردم نمی خوره؟

در قدرت روزافزون جنبش سبز شک داری؟ از جمهوری اسلامی بپرس

دیروز به میدان های اصلی شهر سر زدم. رفتم هفت تیر، رفتم امام حسین، همه جا پر از مامور بود. از راه های فرعی خودم را به خیابان آزادی رساندم، حتی در آن راه های نیز مامور گماشته بودند. زیر سایه درخت های اطراف میدان آزادی پر بود از بسیجی ها با لباس های پلنگی که در دسته های 50 نفره جمع شده بودند. انبوه ون های سیاه به همراه چند دستگاه آمبولانس دور آزادی پارک کرده بودند؛ یعنی اینکه می زنیم، می کشیم. تا دلتان بخواهد ماشین پلیس در تردد بود، حتی پلیس های راهنمایی و رانندگی هم دیروز با خشونتی بی سابقه با رانندگان برخورد می کردند. وقتی از سر بهبودی تا میدان آزادی قریب به چند هزار نفر نیرو مستقر کرده بودند، خودت حساب کن ببین در کل تهران چقدر مزدور اجیر شده بود. می گویند 400 دستگاه اتوبوس از شهرستان ها گارد ویژه آورده بودند و من، با توجه به آنچه دیدم، این خبر را باور می کنم. خلاصه از سرباز و بچه بسیجی و گارد و نیروی انتظامی و پلیس راهنمایی و رانندگی، و گشت ارشاد و گارد سپاه، از در و دیوار مامور می ریخت. ****رژیم تا دندان مسلح اینطور از جنبش سبز هراس دارد زیرا وسعت و قدرت جنبش را خوب فهمیده؛ این همه هزینه می کند، اینطور آبروی نداشته اش را حراج می کند، تا فقط امروز را از سر بگذارند و بعد برای 4 روز بعد خاکی دیگر بر سر خود بریزد. آنوقت یک عده می آیند، دارند حلقوم خود را پاره می کنند که "دیدید؟ جنبش سبز دیگر توان ندارد" آخر برادر من! تو که خدای ناکرده ساندیس خور نیستی، تو که مثل همکار بسیجی من نیستی که امروز از صبح دارد زور می زند تا همین باور را تو مخ همه فرو کند، تو که مثل نویسنده خبر کیهان و سیمای میلی نیستی، پس لطفا لحظه ای فکر کن! آنکه در رویا سیر می کند تو هستی، نه من. من واقعیت را دارم می بینم و تو حداقل خیلی بدبین هستی. دوست من! اگر جنبش سبز مرده بود، جمهوری اسلامی هیچ وقت اینطور خام و سراسیمه تمام توان نظامی خود را در یک روز به میدان نمی آورد و از شهر یک پادگان بزرگ نمی ساخت.  فراموش نکنید که دیروز تازه یکسالگی جنبش سبز را جشن گرفتیم، این یعنی اینکه هنوز تا کامیابی نهایی راه درازی در پیش است.

تظاهرات نکنیم! ولی حضور چشمگیر ما در خیابان ها، نوعی اعلام آمادگی بی خطر است

می خواهم تاکید کنم که رهبران جنبش در اعلامیه ی خود از مردم خاستند که برای حفظ جان خود از انجام تظاهراتی که پیش از این برنامه ریزی شده بود، صرفنظر کنند، اما ایشان راه را برای فعالیت های خلاقانه بازگذاشتند.

به نظرم حالا که ما جمع شده ایم، باید از پتانسیل موجود استفاده کنیم و حداقل یک مانور قدرت بدهیم. منظورم از مانور حتما تظاهرات نیست، حتی حضور در خیابان ها می تواند یک نوع قدرت نمایی باشد، یعنی حکومت حس کند که فقط یک اشاره از موسوی کافی است تا همه چیز زیر و زبر شود!

می گویند جنبش سبزمان، یکساله شده! یعنی راه درازی در پیش است که باید با صبر و استقامت طی شود

جشن تولد است و من هم دعوت هستم! ولی خیلی غمگینم؛ دلم برای همه ی بچه ها تنگ شده.

ویدئوی امروز ندا، داغ دلم را تازه ی تازه می کند. سال پیش، 2 یا 3 صبح بود که صحنه ی مرگش را برای اولین بار دیدم، مثل دیوانه ای از خانه بیرون زدم؛ می خواستم جلوی ماشین ها را بگیرم و به همه بگویم که چه دیده ام. می خواستم زنگ خانه ها را تک تک بزنم و بگویم که خامنه ای چه جلادی است. داد زدم، حوار زدم، دیوانه شده بودم. بعدا فهمیدم که اسم آن دختر زیبا، اسم آن فرشته، ندا بوده.

حالا یکسال از آن روز می گذرد، ولی دیگر ندا تنها نیست. هر روز تقویم ما، حالا به یک اسم زیبای ایرانی مزین است. یکروز امیررضا میرصیافی، یکروز ندا، یکروز سهراب، یکروز ترانه، یکروز شیرین، یکروز فرزاد کمانگر، یکروز محمد، یکروز شهرام، یکروزُ یکروز یکروز.

وای! می دانی چه شده؟ در این یکسال که فقط نه، در این 30 سال، چه بسیار جوانان معصومی که چون ندا و ترانه پرپر شدند و من از ایشان خبری ندارم! آخ خدایا! تا کجا بتوانم نشانی از همه ی شهیدان ایرانم پیدا کنم! دارم دیوانه می شوم؛ اما نه. من باید بر خود مسلط باشم، من به خود قول داده ام تا نگذارم خون عزیزانم پایمال شود. باید هوشیار باشم، باید خود را برای جنگی دشوار، با اهریمن زمان آماده کنم. من امروز باید بیرون بروم. من هر روز باید به عزم پایین کشیدن خامنه ای جنایتکار از خانه بیرون بروم.

بعد از دیدن این فلش از مقایسه ابعاد جهان، دلم می خواست به خامنه ای بگم . . .

آهای خامنه ای! ببین دنیا چقدر بزرگه! وسعت ایرانی که خودت رو  سلطانش می دونی، در مقایسه با جهان، هیچ هم نیست. ببین تو چقدر ناچیز هستی؛ ارزشش رو داره برای حکومت بر این زمین کوچک، اینقدر جنایت کنی؟  دست از این همه تکبر بردار، بذار مردم یه نفس راحت بکشند. اینقدر جوون های بی گناه رو نکش.
برای دیدن فلش اینجا را کلیک کنید

پیروزی از آن جنبش سبز است

شعارنویسی بر دیوار شهر: 22 خرداد 89 را سبز می کنیم