از اعلامیه موسوی تا استعفای نمایشی حسینیان و دست بردن بانیان کودتا به ترور

بعد از اعلامیه میرحسین که بانیان کودتا را در شرایط آچمز قرار داد،اتفاق خونبار امروز تهران کاملا قابل پیش بینی بود. میرحسین در اعلامیه خود راه و چاه را به رهبر مستاصل رژیم نشان داد. خامنه ای که از سرکوب شدید جنبش طرفی نبسته بود، با اعتماد به نفسی ضعیف تر از همیشه، از نظر ذهنی کاملا آمادگی داشت تا بندبند توصیه های موسوی را بپذیرد. در واقع موسوی در آخرین سطور نامه اش، با در دست گرفتن رگ خواب خامنه ای، تلاش کرده بود تا او را رام کند. از این لحظه به بعد، هسته های کودتا از ترس منقلب شدن رهبر در برابر کلام موعظه وار میرحسین، سراسیمه وارد فاز جدیدی شدند. کیهان قبل از بقیه توانست خود را جمع و جور کند، و استراتژیش القای سونیت موسوی از انتشار بیانیه بود. بعد از آن طیف پشت سر حسینیان در مجلس تلاش کرد تا با طرح اعدام 5 روزه معترضین، پیش از رهبر رژیم، جواب اعلامیه موسوی را بدهد. اما محافظه کاران سنتی که کاملا به حاشیه رانده شده بودند، از فرصت حاصل شده استفاده کردند و توانستند با نزدیک شدن به خامنه ای جلوی طرح اعدام های فوری را بگیرند. تندروها اکنون بسیار نگرانند. نگران از درهم شکستن مقاومت رهبرشان در برابر جنبش سبز. برای برون رفت از این جریان هم فقط یک راه بلدند: خونریزی بیشتر. اِلمان های ترور امروز، از جمله استفاده از بمب های کنترل شونده، مانند آنچه سپاه قدس در عراق انجام می دهد، و انتصاب بی درنگ ترور به یک گروه جعلی که هیچ نفعی از انجام اینکار نمی برد، از جمله نشانه های دست داشتن رژیم در این اقدام است. بانیان کودتا که چند روز پیش به قول خود سرخورده و دلشکسته، از رهبرشان گله می کردند، حالا می خواهند خامنه ای را بیشتر پاگیر خون مردم کنند، و او را چنان وابسته خود سازند که فکر قربانی کردن مهره های خود را از سر به در کند