پاسخ ما به آنکه در آخرین بزنگاه، به ملت خیانت نکرد (نقدی بر رفتار کنونی ما در برابر هاشمی امروز)/ت

بعد از انتشار خبر امامت جمعه ی هاشمی بعد از یکماه غیبت، و پیشنهاد حضور سبزها در نماز جمعه، بسیار ترسیدم؛ از اینکه نکند هاشمی رفسنجانی مردم را سنگ روی یخ کند و ایشان را به خامنه ای بفروشد. خوشبختانه حضور منوط به فرمان رئیس جمهور موسوی شد تا کمی از نگرانی ها کاسته شود. اما حتی تا لحظات نخست خطبه هاشمی، تردید در درستی اقداممان، نزد همه دیده می شد. برای همین بود که ریسک نکردیم و مثلا سازگارا گفت: اصل، حضور مردم و شعار "یاحسین، میرحسین" آنها است، حالا هاشمی هرچه می خواهد بگوید. فریاد "هاشمی! هاشمی! سکوت کنی خائنی،" که از سه شنبه پیش از نماز جمعه، فراگیر شده بود نیز، بر همین ترس و تردید اشاره داشت. اما، هاشمی سکوت نکرد؛ خیانت هم نکرد. هاشمی در خطبه اول، به استناد "سنت،" بسیاری از رفتارهای خامنه ای و حتی مشروعیت رهبری او را - وقتی مردم نمی خواهندش- به چالش کشید. در خطبه دوم، به عملکرد غلط شورای نگهبان، صدا و سیما، و حتی وضعیت امنیتی آنروز اشاره کرد. به واضح ترین شکل ممکن، از تقلب در انتخابات گفت و پیشنهاد داد که پس از مناظرات و مباحثات قانونمند در تلویزیون، از مردم در مورد انتخابات نظرخواهی شود. او همچنین از لزوم جمهوریت گفت و اینکه در ایران، رهبر به واسطه شورای نگهبان [فارغ از کیفیت موجود] انتخاب می شود و اینکه مشروعیت حکومت به رای مردم است

بسیار خوب! کم لطفی است اگر رفتار هاشمی را در آن نماز جمعه ی تاریخی نادیده بگیریم. گرچه، هاشمی حتی کلمه ای از خود نگفت، بسیارند در میان دوستانمان، که حرف هاشمی را تنها به عکس العملی در برابر اتهامات شدید وارد شده به او و خانواده اش تعبیر می کنند و ناخواسته جنبش را از یک پیروزی آشکار، و البته غیر قابل انتظار، محروم می کنند. من منکر اشتباهات بزرگ هاشمی در سال های پیش نیستم؛ به عنوان مثال، همین هاشمی بود که مرا بعد از 18 تیر 78، بعد از آنهمه کتک خوردن، "بچه ساواکی" خطاب کرد. آنروز من از این آدم متنفر شدم، اما این سبب نمی شود که پایمردی او را در جلوگیری از بروز تقلب گسترده در انتخابات سال 76 فراموش کنم. پاسخ من به دوستانم این است که در مورد پاسداری او از آرای مردم که منجر به انتخاب خاتمی شد چه می گویید. همان انتخابی که منجر به دوره اصلاحات شد، هشت سالی که گرچه دستاورد مستقیمی نداشت، اما منشا حرکت و موجد شعور طبقه متوسط امروز است، همین رفتار مدرن ما که جهان را شگفت زده کرده است. اشتباهات بزرگ هاشمی را نادیده نمی گیرم، اما بسیاری از اتهاماتی را که به جانب او وارد می شود، ناشی از نیرنگ خامنه ای، از سال ها پیش، می دانم.

دوستان! فارغ از این حرف ها، چه بخواهیم، و چه نخواهیم، امروز سرنوشت جنبش سبز و ادامه حیات آن، تا حد زیادی به پیروزی یا شکست هاشمی در برابر خامنه ای گره خورده است. نمی گویم اشتباهات هاشمی را فراموش کنیم، اما می توانیم او را ببخشیم. مگر موسوی، خطایی نداشت! وقتی به سوی ما آمد، او را بخشیدیم، و الحق تاکنون همراه مردم بوده، و تا زمانی که اینچنین بماند، عزیز خواهد ماند. ما اکنون داریم در مورد هاشمی کم کاری می کنیم. اکنون زمان حمایت از هاشمی است؛ نه حمایت کورکورانه، حمایت ما باید مشروط به همراهی او با مردم باشد. این مساله نه تنها در مورد هاشمی، بلکه در مورد موسوی، خاتمی، کروبی، نوری (و حتی بالاترین :دی) نیز صادق است. ما دیگر به هیچ فرد و به هیچ چیزی تقدس نمی بخشیم و او را فارغ از نقد نمی دانیم. ولی در حق کسی نامردی هم نمی کنیم. دوستان! ما خود هاشمی را فراخواندیم، اکنون او در برابر خامنه ای قرار گرفته، و البته ضربه پذیر است؛ برای بقای جنبش سبز، از او حمایت کنیم. ما باید مردم کوچه و خیابان را به این منظور متقاعد کنیم.