۱۳۸۸ بهمن ۲, جمعه

در آستانه دهه سبز و 22 بهمن، چه کسی از کوبیدن بر طبل تفرقه سود می برد؟

اخیرا، اظهار نظرهایی پراکنده، اما نگران کننده از گوشه و گنار شنیده می شود. من اینجا نمی خواهم به مصادیق اشاره کنم؛ فقط، می خواهم از همه خواهش کنم که بزرگترین سرمایه ما که اتحادمان در برابر رژیم دیکتاتوری است را پاس بدارند. اجازه ندهید رژیم به هدف خود در ایجاد تفرقه در بین جنبش دست یابد. اولین جرقه ها از روزنامه کیهان برخواسته! همین بهترین دلیل برای پرهیز از هرگونه اظهارنظر ناسنجیده است. دوستان! هنوز راه درازی در پیش است و البته ایران برای همه ما جا دارد. من در داخل و خارج از همه، از کرد و فارس و ترک و گیلک و لر و عرب و بلوچ و . . . (ببخشید اگر قومیتی از قلم افتاد، لطفا در کامنت اضافه کنید)، از شیعه و سنی و ارمنی و جهود و بهایی و زرتشتی و . . . (ببخشید اگر آیینی از قلم افتاد، لطفا در کامنت اضافه کنید)، از بی دینان، از سبز و سوسیالیست و سلطنت طلب و چپ و راست و بالا و پایین (ببخشید اگر گروهی از قلم افتاد، لطفا در کامنت اضافه کنید)، از همه، از همه کسانی که مخالف رژیم دیکتاتوری هستند، خواهش می کنم، خواهش می کنم که حرفی نزنند یا کاری نکنند که اتحادمان خدشه دار شود. مهم نیست که امروز به جنبش پیوسته اید یا دیروز، مهم نیست که در ایران هستید یا در خارج، مهم این نیست که راهی را که برای مبارزه می پسندید کدام است، مهم نیست که با شعار الله و اکبر موافقید یا مخالف (اگر مخالفید، شما این شعار را بیان نکنید)، مهم این نیست که ابراز شعار جمهوری ایرانی را در شرایط فعلی به صلاح نمی دانید یا می دانید (اگر مخالفید، شما این شعار را بیان نکنید)، مهم نیست که می خواهید درچارچوب قانون فعلی یا در خارج آن اوضاع را تغییر دهید (خود و هوادارانتان از هر دریچه ای که می پسندید اینکار را انجام دهید)، اگر و تنها اگر شما هم مانند من از اوضاع امروز ایران راضی نیستید، اگر به دنبال رای خود هستید، اگر به دنبال کسانی هستید که ندا و ترانه و بقیه را کشتند، اگر فکر می کنید که به خاطر جهالت و تفکرات یک اقلیت سال هاست که آواره شده اید، اگر در ایران زندگی می کنید و به خاطر فساد و ناکارآمدی حکومت در وضعیت نابسامان اقتصادی به سر می برید، اگر فرزند شما، به خاطر سیاست های اجتماعی و اقتصادی حکومت بیکار شده، معتاد شده، یا نتوانسته ازدواج کند، اگر یکی از اعضای خانواده شما جز همان 27000 نفری است که هر ساله در جاده های ایران قربانی می شود، اگر یکی از بستگانتان را در هواپیمای فرسوده تهران- ایروان از دست دادید، هواپیمایی که به خاطر ماجراجویی های حکومت و سیاست های بیگانگان، از قطعات یدکی مجروم شده بود، اگر شما کشاورزی هستید که در هنگام برداشت محصول، به یکباره با واردات بی رویه بدبخت شده اید، اگر شما صنعت کاری هستید که ورشکست شده اید، اگر دختری هستید که روح و احساس و خلاقیت شما به واسطه سیاست های زن ستیز جمهوری اسلامی صدمه دیده است، اگر پسری هستید که به خاطر مشکلات مالی نمی توانید با دختر مورد علاقه خود ازدواج کنید، اگر از به باد رفتن حقوقمان در دریای خزر ناراحتید، اگرغصه می خورید که چرا 18000000000 دلار پول من، پول تو به دست ترکیه افتاده، اگر از اینکه کشورمان شده گاو شیرده چین و روسیه عصبانی هستید، اگر با پاسپورت ایرانیتان جایی راهتان نمی دهند، اگر از پایمال شدن عزت ایرانی و از ویران شدن معبد کورش غمگینید. اگر تا همین یک سال پیش فکر می کردید که به تنهایی کاری از شما ساخته نیست، بدانید که اکنون سرمایه ای گرانبها را صاحب شده اید. از خون ندا، از نگاه معصوم ترانه، و از ضجه های مادر سهراب، من و تو اکنون یکپارچه فریاد شده ایم. یا می توانیم به خود ببالیم که قطره ای از یک دریای خروشان شده ایم. از شما تمنا می کنم که از جدایی سخن نگویید. برای اینکار لازم نیست از عقاید خود دست بردارید، فقط باید دیگران را نیز به رسمیت بشناسید. بدانید تنها کسی که از دمیدن در آتش تفرقه سود می برد، رژیم جمهوری اسلامی است

۱ نظر:

  1. چه دلسوزانه نوشتی .
    من هم با تو هم عقیده ام .

    و برای من مهم اینه فعلا : که تا آخرین نفس راهت را ادامه خواهیم داد ای شهید .


    شعارهای پیشنهادی برای ۲۲ بهمن:

    ۱. رفراندوم رفراندوم ؛ این است شعار مردم
    ۲. آزادی انتخاب حق مسلم ماست
    ۳. تجمع صلح آمیز حق مسلم ماست
    ۴. زندانی سیاسی آزاد باید گردد
    ۵. استقلال آزادی جمهوری مردمی
    ۶. دولت کودتا استعفا استعفا
    ۷. شعار ملت ما دین از سیاست جدا
    ۸. چه ایران چه غزه دیگه جنایت بسه
    ۹. ملت ما بیدار است از استبداد بیزار است
    ۱۰. عامل ظلم و تبعیض محاکمه باید گرد

    پاسخحذف